Είναι σύνηθες όσο πλησιάζουμε στην ημέρα των εκλογών να υπάρχουν ανάμεικτα συναισθήματα και εκτιμήσεις για το αποτέλεσμα. Οι φετινές εκλογές στην Καλλιθέα αναμφίβολα είναι ντέρμπυ, αλλά ο Νίκος Ηλιάδης θεωρεί ότι ο Δημήτρης Κάρναβος δεν αξίζει τρίτη ευκαιρία.
του Μάνου Μεϊμαράκη
Ο Νίκος Ηλιάδης όταν μιλά για την Καλλιθέα ανοίγει πληγές, συζητά για όλα με όλους, αλλά δεν δέχεται με τίποτα να εμπλέκονται με τις δημοτικές εκλογές άνεργοι επαγγελματίες της πολιτικής που αναζητούν μισθό.
Εσύ τι θες και μπλέκεσαι με τις δημοτικές εκλογές; τον ρωτάω. «Αν δεν το κάνουμε εμείς ποιός θα το κάνει; Πρέπει να αλλάξει αυτό με τα τοπικά να ασχολούνται επαγγελματίες της πολιτικής. Με τα τοπικά πρέπει να ασχολούνται επαγγελματίες της ζωής, να έχουν την δουλειά τους, να ζουν την οικογένεια τους με τα δικά τους χρήματα, να το κάνουν γιατί το γουστάρουν, να μην το κάνουν για να πάνε να βγάλουν μεροκάματο. Είναι απαράδεκτο».
Αν ζει κάποιος με τον μισθό του αντιδημάρχου που είναι το πρόβλημα; επιμένω. «Δεν μπορείς να βοηθήσεις τον τόπο σου, την πόλη σου, να ενδιαφερθείς για την καθαριότητα, για τα σχολεία, για τους παιδικούς σταθμούς όταν αυτό που σε νοιάζει είναι να βγάλεις μεροκάματο».
Σκέφτομαι ότι διαφωνώ με την προσέγγιση, αλλά όπως μου λέει στη συνέχεια: «Για να πάει κάποιος για αντιδήμαρχος δεν μπορεί να πάει ως άνεργος. Πως ζούσε πριν; Αν ο στόχος του είναι να πάει να βάλει μεροκάματο, μπλέκει και σε άλλα μονοπάτια». Συνεχίζει «επιπλέον, αν δεν του αρέσει κάτι, δεν μπορεί να χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι και να φύγει την άλλη μέρα. Τα τοπικά χρειάζονται ανθρώπους που μπορούν να χτυπήσουν το χέρι τους στο τραπέζι».
Ακολουθεί μια μικρή παύση... «ξέρεις επίσης τι δεν ανέχομαι;» και αρχίζει να μου εξιστορεί ένα περιστατικό σε ένα σχολείο της πόλης όταν χρειάσθηκε να γίνει ανακαίνιση στις τουαλέτες με υλικά, πλακάκια και ειδή υγιεινής τα οποία προσέφερε μια ιδιωτική εταιρία επειδή ο δήμος δεν μπορούσε να συμμετέχει. Τον ενόχλησε πάρα πολύ όταν ένας ένας γονιός έγραψε κάπου στο facebook ότι αυτό είναι ένα μεγάλο έργο. Σχεδόν αγανακτισμένος ο Ηλιάδης λέει: «Όταν αυτή η διοίκηση που υπάρχει τώρα κάνει τους γονείς να πιστεύουν ότι είναι μεγάλο έργο η ανακαίνιση μιας τουαλέτας υπάρχει μεγάλο πρόβλημα».
Διαβάζω τις ανακοινώσεις της Ένωσης Γονέων Καλλιθέας για την κατάσταση στα σχολεία. Λένε ότι δεν τους δέχεται καν κάποιος από τον δήμο να συζητήσουν. Το έχεις παρακολουθήσει το θέμα, τον ρωτάω. «Αύριο το πρωί πρέπει να γίνουν αντισεισμικοί έλεγχοι σε όλα τα σχολεία. Αν πέσει ένας τοίχος και πλακώσει ένα παιδί, θα είναι η κακιά η ώρα όταν 9 χρόνια δεν έχεις κάνει ένα αντισεισμικό έλεγχο;»
Δύο είναι τα ζητήματα εδώ, το ένα γιατί δεν κάνουν τους αντισεισμικούς ελέγχους, δεν έχει καταλάβει κανείς μας και δεν λένε τίποτα σχετικά, και το δεύτερο, γιατί στον δήμο δεν δέχονται τους γονείς σε συνάντηση, τον ρωτάω. «Ο δήμος Καλλιθέας από ότι έχω καταλάβει, δεν είναι ένας δήμος που έχει πλεόνασμα που μας έλεγε ο κ. Κάρναβος το 2019, είναι ένας δήμος που δεν έχει χρήματα καθόλου. Κακοδιαχείριση; Οι λάθος επιλογές; Δεν έχει χρήματα για τίποτα. Ας κάνουν μια απευθείας ανάθεση να γίνουν οι αντισεισμικοί έλεγχοι που ζητούν οι γονείς. Τι περιμένει τόσο καιρό; Δεν έχει χρήματα να το κάνει ή δεν ενδιαφέρεται για τα παιδάκια μας; Το καλοκαίρι δεν έγινε συντήρηση σε κανένα σχολείο, σε κανένα».
Ναι, αλλά γιατί δεν δέχονται τους γονείς, τον ρωτάω, τι πληροφορίες έχεις; «Δεν ξέρω, τι να σου πω! Εγώ θεωρούσα ότι πάντα ήταν ανίκανοι. Μετά από αυτό που έγινε με τον Λάζαρο (Λασκαρίδη) και με τον Μιχάλη (εργαζόμενος του δήμου Καλλιθέας ο οποίος πέθανε από θερμοπληξία εν ώρα υπηρεσίας), κατάλαβα ότι είναι και επικίνδυνοι».
Ο Νίκος Ηλιάδης υποστηρίζει ότι η πόλη έχει φτάσει σε ένα σημείο όπου έχουν σωρευθεί πάρα πολλά προβλήματα, όπως ότι είναι πάρα πολύ σκοτεινή με αποτέλεσμα να μην μπορούν να βγουν μεγάλοι άνθρωποι, γυναίκες, παιδιά να περπατήσουν στην πόλη επειδή φοβούνται, θεωρεί απαράδεκτο να παίζει ο Έσπερος ή οι Εσπερίδες και να αναβάλλονται αγώνες επειδή στάζει η οροφή του κλειστού γηπέδου, αγανακτεί με την κατάντια της πλατείας Κύπρου και το γεγονός ότι τα πεζοδρόμια στην πόλη 9 χρόνια δεν έχουν πλυθεί ποτέ, όπως λέει, και θεωρεί ντροπή ο δήμος αντί να αγοράζει οικόπεδα και να φτιάχνει σχολεία ή νηπιαγωγεία, να μικραίνει τους αύλιους χώρους των δημοτικών για να μπουν μέσα προκάτ αίθουσες για να κάνουν μάθημα τα παιδιά.
Γνωρίζοντας ότι κινείται συνεχώς μέσα στην πόλη, τον είχα ρωτήσει πριν πως ο ίδιος ιεραρχεί τα προβλήματα στην πόλη και τι θα ήταν το πρώτο που πρέπει να αντιμετωπισθεί άμεσα. «Ξέρεις, με ρωτάς για τα προβλήματα και δεν μπορώ να ηρεμήσω. Γιατί είναι πολλά, είναι πάρα πολλά» λέει. «Δεν μπορείς να πεις ότι θα ασχοληθώ αύριο οπωσδήποτε μ’ αυτό, έχουν αφήσει τα πάντα, τα έχουν ρημάξει όλα, δεν δουλεύει τίποτα σωστά στην πόλη».
Αλλά δεν περίμενα από κανέναν υποψήφιο δημοτικό σύμβολο καμιάς παράταξης όχι από τον ίδιο συγκεκριμένα... να ξεστομίσει χωρίς οίκτο... αυτό που ενδεχομένως αισθάνονται χιλιάδες πολίτες. Σοκαριστικός!
«Γελάει ο κόσμος με την Καλλιθέα κι εμείς αυτό δεν το θέλουμε γιατί εμείς ζούμε εδώ, μεγαλώσαμε εδώ, μεγαλώσαμε τα παιδιά μας εδώ, μας ξέρει όλος ο κόσμος».
Συνεχίζει, σχεδόν φωνάζει «εμείς που αγαπάμε την πόλη αγανακτούμε με αυτή την διοίκηση. Δεν υπάρχει ένα πραγματικό έργο που έχουν κάνει. Ένα έργο, ένα, δεν υπάρχει. Έχουν βγάλει ένα φυλλάδιο πολυτελέστατο που δεν λέει ένα έργο. Θα έχω πεθάνει εγώ, αλλά θα υπάρχει το παιδί μου και το εγγόνι μου και θα τους ρωτάνε τότε, στην Καλλιθέα ήταν δήμαρχος ο Γάλλος, ο Ψαλιδόπουλος, ο Ασκούνης, ο Κάρναβος και δεν ξέρω ποιός άλλος μέχρι τότε: πείτε μου ένα έργο που θυμάστε από όλους αυτούς; Όλοι έχουν ένα έργο, η διοίκηση Κάρναβου δεν θα έχει κανένα έργο που θυμάται κάποιος σε 50 χρόνια. Αυτή είναι η αλήθεια».
Ο Νίκος Ηλιάδης θεωρεί αδιανόητο να επανεκλεγεί ο νυν δήμαρχος Καλλιθέας, Δημήτρης Κάρναβος. «Ο κόσμος τον ψήφισε την πρώτη φορά το 2014 και την δεύτερη φορά το 2019 επειδή, λένε, του άξιζε μια δεύτερη ευκαιρία. Νομίζω είναι αδιανόητο να έχει και τρίτη. Αδιανόητο. Η πόλη έχει ρημάξει».
Λογιστής-φοροτεχνικός, ήδη δημοτικός σύμβουλος από το 2019, εκ νέου υποψήφιος με την παράταξη «Ενωμένοι Μπροστά» του Κώστα Ασκούνη, μην αμφιβάλει κανείς, είναι ακριβώς ίδιος και στα δημοτικά συμβούλια, αμείλικτος, πολυβόλο.
Εθελοντής αιμοδότης από τα 19 του και πιθανός δότης μυελού των οστών. Στο αριστερό του μπράτσο έχει χτυπήσει τατουάζ το όνομα του υιού του. Στο δεξί το όνομα παιδικού φίλου και κουμπάρου του ο οποίος έχασε την ζωή του σε τροχαίο. Στη συνάντηση μας ήρθε με μια Vespa του 1984, την οποία έχει κάνει ανακατασκευή και έχει και μια Moto Guzzi 750 για βόλτες τα Σαββατοκύριακα όταν του μένει χρόνος . Έτσι πας και στον δρόμο με χίλια; τον πειράζω. «Όχι, με ηρεμία, δηλαδή φάση ότι πάω βόλτα, με κράνος, ήρεμα, όταν μένει χρόνος» απαντάει.
Πάντως, δεν σε κόβω να ζητάς συγνώμη όταν έχεις κάνεις λάθος, δεν σου φαίνεται, κατάλαβες;... τον ρωτάω. «Όχι» απαντά αμέσως. «Είμαι από τους ανθρώπους που άμα κάνω λάθος ζητάω συγνώμη. Ξέρεις, σηκώνεις το χέρι ψηλά και λες: εγώ το έκανα» λέει χαμογελώντας.
Κακό παιδί φαίνεσαι, του λέω, «Δεν υπάρχει αυτό» απαντάει. Και που κατατάσσεις τον εαυτό του στους καλούς ή στους κακούς; τον ρωτάω: «Νομίζω στους καλούς, αλλά κακός άνθρωπος σίγουρα δεν είμαι».
Τον είχα για μοναχικό λύκο, είναι η αλήθεια, αλλά όταν μιλά για τους φίλους αλλάζει το πρόσωπο του, είναι μια παρέα μαζί από το δημοτικό οι περισσότεροι, οι υπόλοιποι της παρέας μπήκαν λίγο μετά. «Βρισκόμαστε σχεδόν κάθε Σαββάτο μεσημέρι στα μαγαζιά της πόλης πίνοντας κανένα κρασί ή καμία μπύρα και τρώμε ότι έχει, κοιτάμε τη ζωή μας πως αλλάζει, τι μας συμβαίνει, πως προχωράει και όλο αυτό το γυρνάμε και το κάνουμε και λίγο πλάκα, είναι πολύ διασκεδαστικό, λέγοντας πολλές φορές τα ίδια πράγματα, που λέγαμε την προηγούμενη εβδομάδα ή και πιό πριν, κι όταν μπαίνει κάποιος άλλος στην παρέα λέει: αυτοί έχουν πρόβλημα (γελάει), αλλά κάθε φορά περνάμε πάρα πολύ ωραία».
Σοβαρεύει «ξέρεις, είναι σημαντικό να έχεις ανά πάσα ώρα και στιγμή να στηριχθείς, πάρα πολύ σημαντικό» Και αυτοί σε σένα, του λέω: «Ναι, αν δεν είναι έτσι, δεν γίνεται αλλιώς. Έχω φίλους που γουστάρω που λέω ότι είναι φίλοι μου και είναι πολύ σημαντικό να ξέρεις ότι θα σηκώσεις το τηλέφωνο 4 το πρωί και θα τρέξεις για έναν φίλο ή θα τρέξει αυτός για σένα».
«Έχω φίλους, είναι σημαντικό, να έχεις φίλους» λέει σαν να νιώθει ο πιό τυχερός άνθρωπος στον κόσμο.
Κάνε μου ένα scroll τις φωτογραφίες στο κινητό σου να ρίξω μια ματιά, του λέω.
Η γάτα τι φάση; τον ρωτάω. «Στη γειτονιά, εκεί που έχω και το γραφείο, ταίζουμε όλοι τα αδέσποτα, τα προσέχουμε, τα στειρώνουμε, κάποια στιγμή υιοθέτησα και ένα μικρό. Το έχω στο γραφείο μέσα, ζει στο γραφείο, την έχω μέσα με την άμμο της, την προσέχουμε, τα εμβόλια της, την βρήκαμε τραυματισμένη όταν ήταν μωρό, την πήγαμε και τη φτιάξαμε και τη βάλαμε μέσα».
Ένα τελευταίο σχόλιο, κάτι που θέλεις να προσθέσεις; τον ρωτάω: «Δεν θα τους αφήσουμε σε χλωρό κλαρί. Έχουν ρημάξει την πόλη».
